Με γρήγορα βήματα μπήκα μέσα στον Ναυτικό Όμιλο Θεσσαλονίκης. Είχα σχέδιο. Έκανα την εγγραφή, μια ικανοποιητική επένδυση για το μέλλον μου και ζήτησα το χρονοδιάγραμμα των φθινοπωρινών μαθημάτων και της πρώτης εκδρομής. Έπειτα πήγα κατευθείαν στην τράπεζα, είχα δηλώσει πρωινή αδιαθεσία και κανείς δεν το έψαξε παραπάνω.
Τη στεναχώρια της μάνας μου που δεν πέρασα στο δημόσιο δεν την άντεχα άλλο. Τελείωσα το Οικονομικό κι έπρεπε να είχα γίνει εφοριακός. Βέβαια κι αυτή τίποτα δεν κατάφερε, παρόλα αυτά τσεπώνει τη σύνταξη του μπαμπά που πέθανε και συζεί παρατύπως με έναν ψάλτη. Αυτός όλο της ζητάει να μνηστευτούν όμως όταν του εξήγησε ότι ο νεκρός στρατιωτικός θα την πληρώνει για πάντα κι αυτό το αρκουδιάρικο panda θα εξαφανιστεί αν μνηστευτούν, πήγε εξομολογήθηκε και δεν το ξανάφερε στην επιφάνεια σαν σκατό ποτέ.
Η αδελφή μου είχε επίσης σχέση με την εκκλησία. Σαν άπορο παιδί χωρίς πατέρα δεν είχε αφήσει κατηχητικό για κατηχητικό και ίδρυμα για ίδρυμα. Ώσπου πήρε με την αξία της την υποτροφία στην Αμερική κι έκανε την πόλη μας περήφανη. Βασικά την εκκλησία μας περήφανη, ούτε καν εμάς γιατί εκείνο το διάστημα ασχολούμασταν με το διαζύγιο της μεγάλης αδερφής και το παιδί που της άφησε σαν σουβενίρ. Είχα μαθητεύσει καλά ανάμεσα στις τρεις τους. Εγώ είχα σχέδιο.
Οπότε και γράφτηκα κατευθείαν στην πρώτη εκδρομή μόλις έκανα τη βασική εκπαίδευση. Πήρα την ευχή της μάνας και τις συμβουλές του αρσενικού που μεταξύ μας αποκαλούσαμε ''πατριό-ψάλτη'' κι έφυγα νωρίτερα εκείνη την Παρασκευή. Μέχρι το λιμάνι στη Θεσσαλονίκη πήγα με τον προϊστάμενο που άλλο δεν ήθελε να μου εξηγήσει πως θα κάνω μεγάλη καριέρα. Εγώ είχα σχέδιο δεν χρειαζόμουν παρά μια μικρή περιπέτεια.
Φυσικά κανείς δεν φανταζόταν ότι δεν είχα καμιά περιουσία. Πλατινέ μαλλί στο κατάλληλο ύψος για να μου προσθέτει κάτι στο 1 μέτρο μου και τα 59 ολόκληρα εκατοστά μου. Στο πλήρωμα των αρχαρίων ήμουν η μόνη κοπέλα. Είχα να διαλέξω ανάμεσα σε δυο απόφοιτους του Ανατόλια, έναν εντρεπρενέρ που με τα λεφτά του μπαμπά είχε ήδη τρεις επιτυχημένες επιχειρήσεις κι έναν μπασκετμπολίστα.
Όταν παντρεύτηκα τον εργάτη από το εργοστάσιο στην εκκλησία έψελναν την ύμνο της παρθένας. Μεγάλη τιμή και φυσικά πήρα και καλό δώρο από τον μητροπολίτη. Το περίεργο ήταν ότι η μικρή αδερφή γούσταρε τον απόφοιτο νούμερο δύο. Η άτιμη δεν χρειάστηκε να κάνει μαθήματα ιστιοπλοΐας. Για μήνα του μέλιτος πήγαμε να μείνω έγκυος στη Χαλκιδική τον Οκτώβρη. Σε πολύ καλή τιμή κλείσαμε το δωμάτιο για τρεις μέρες. Δεν χρειάστηκα πολύ κι έπλενα και μόνη τα σεντόνια. Στην τράπεζα έμαθα να κάνω καλές επενδύσεις.
