οι δυνατότητες των πραγμάτων και το ατελές ανθρώπινο έργο

το ατελές ανθρώπινο έργο

(παραδείγματα, παραλογισμοί και εκστατικά ανοίγματα σε αιώνιες δόσεις)

 

το κίνημα που δεν υπήρξε

ανθρωπομέριμνα για τα εξώκοσμα όντα 

πόσο σημαντικό είναι να θυμάσαι;

τα εκφραζόμενα 

συμπέρασμα που είναι αδύνατον να αποδειχθεί

οροθέτηση βάθους από γεννησιμιού μέσα κι έξω από τον τηλεοπτικό κόσμο

εμπειρικός κύκλος, παράσταση και αυθεντική τοποθέτηση

αποκόλληση και αναλήθεια σε ενδεχόμενο θανάτου

στο τρίτο συρτάρι έχει βάλει λίγη μιζέρια και την άλλη πραγματικότητα 

δεν μπορώ να προβλέψω την υπόθεση και την προϋπόθεση

αναφορά σε συνάντηση με αναθεματισμούς

ένας εξατομικευμένος λογαριασμός ρεύματος

προσποιητοί ηγέτες και οργασμοί

μερικοί φίλοι που βιάζονται να μιλήσουν

η κίνηση της προσοχής μας 

ολοφάνερη θεμελιώδης σύσταση ξετρυπώνει κατόπιν αρχαιοκαπηλικής έρευνας

η σημαντικότητα, ο αντίλογος, οι διαταγές και οι ερμηνείες

μου επιτρέπεται να αναφερθώ σε εμένα;

προγενέστερο αλληλοκρυφάκουσμα

περιττή κατανόηση στα έτη των παντογνωστών 

τα επιφανειακά 

οι δυνατότητες των πραγμάτων

(επαναλήψεις και προσδοκίες στον τέταρτο όροφο) 

χρήσιμο

πρόχειρο

περιβάλλον

εμφάνιση

τεκμήριο

σύνολο

χρονολόγηση

ιδιομορφία

παρελθόν

ενδόκοσμος

in D# | Το Ερημικό Νησί Μου Ρε (μερικά συρτάρια μουσική)

Την πήρα την απόφαση. Νομίζω ότι την είχα πάρει καιρό πριν. Αρχικά έφυγα από το όρθιο ορθογώνιο κουτί με τον ψεύτικο αέρα, τα ψεύτικα "καλημέρα", τους πλαστικούς καρπούς που με πιάναν κάθε πρωί κι εγώ χαμογελούσα αληθινά, μέχρι που τελείωσε το χαμόγελό μου. Έπειτα έφυγα κι από το μέρος που μεγάλωσα. Πηγαινο-ερχόμουν βέβαια στην αρχή γιατί υπήρχαν εκκρεμότητες, αυτές οι καλογυαλισμένες στην αρχή άγκυρες που όσο σκουριάζουν βαραίνουν κι άλλο και γίνονται ένα με το ίζημα στον πάτο. Τον χρόνο τον χρειαζόμουν για να διώξω τις καλύτερες αναμνήσεις της εφηβείας μου. Δεν μπορούσα να τις πάρω όλες μαζί μου. Για παράδειγμα πως να κουβαλήσεις το "Altars of Madness" στο σάκο σου; Σε ποια ασφαλή τσέπη να βάλεις τα δύο demo του '87 και του '90 των Malevolent Creation;

Μετά χρειαζόταν να ανατρέξω στο παρελθόν για ότι είχα μάθει. Τα λογιστικά φύλλα και οι κυψέλες στο μαυλό μου ήταν γεμάτες μουσικές εγγραφές. Αποφάσισα να χειριστώ αυτό το λαβύρινθο όπως εκείνος ο παλιός τον γόρδιο δεσμό. Ήξερα τη σειρά Avant Garde Project. Πρέπει να την ακολούθησα από τα πρώτα πέντε της νούμερα στην αρχή προς τα μέσα της δεκαετίας των μηδενικών. Άβαντ Γκάρντ συνθέτες, κυκλοφορίες που δεν βρισκόντουσαν άλλο στα ράφια, βινύλια με φασαρία από τη φθορά της επιφάνειας τους και μια ομάδα διαδικτυακών συλλεκτών - θαυμαστών και φίλων που τότε και για μερικά χρόνια ήταν ενθουσιασμένοι. Κι εγώ ήμουν. Ακόμα είμαι και το θυμάμαι.

Από εκείνη την απιθανη σειρά ψηφιακών κυκλοφοριών του Avant Garde Project είχα κατεβάσει σχεδόν τα πάντα. Αρχικά από το δικό τους σάιτ. Έκαψα μερικά CD για να τα έχω στα χέρια μου. Πέρασε λίγος καιρός, χάθηκε το PC. Δεν άντεξε τα ξενύχτια των κατεβασμάτων. Μερικά χρόνια μετά στην επόμενη δεκαετία του δέκα το UbuWeb πήρε το project κι έκανε ανάρτηση μέχρι και στο Twitter. Ήταν η εποχή που τα παλιότερα CD που είχα φτιάξει δεν μου άρεσαν (ήταν χρωματιστά και άσχημα) οπότε έφτιαξα μερικά από τα καλύτερα με εξώφυλλα και πληροφορίες. Κατέβασα τα περισσότερα νούμερα ξανά κι άρχισα να παρατηρώ ότι μερικά κομμάτια έλειπαν γιατί στο μεσοδιάστημα είχαν επανακυκλοφορήσει. Επίσης η σειρά είχε φτάσει στα τελευταία νούμερα όπου πια τα flac είχαν γίνει 24bit και το έργο το είχα ξαναδεί.

Περίπου άλλη μια δεκαετία μετά, σ' αυτήν του είκοσι, όλα τα δισκάκια έχουν μείνει σε άλλο όροφο από όπου επισκέπτομαι την πόλη - φάντασμα και ο σκληρός που είχαν αποθηκευτεί όλα τα νούμερα της σειράς είναι χαμένος. Στο μυαλό μου καρφώνεται η ιδέα να συγκεντρώσω σε μερικές μικρές σε όγκο και σε κόστος μονάδες κάποια μουσικά αρχεία. Το Avant Garde Project είναι το πρώτο. Περίπου 190 άλμπουμ γεμάτα με τις πιο ενδιαφέρουσες απόψεις δημιουργών πάνω στην κλασική και σύγχρονη, ηλεκτροακουστική και musique concrete, πειραματική και σπάνια να βρεθεί μουσική. Τώρα πια λείπουν πολλά από τα κομμάτια, το archive έχει τα περισσότερα νούμερα της σειράς αλλά όχι ολόκληρα, το παλιό σάιτ είναι αργό κι ελλειπές, τα torrent δεν κατεβαίνουν ποτέ κι έχω και την όρεξη να συμπληρώσω τις ελλείψεις. Παράλληλα βρίσκω τα εξώφυλλα και προσθέτω ότι μου φαίνεται ενδιαφέρον και ταιριαστό. Αυτό θα είναι το απόλυτα AGP και σχεδιάζω να το ολοκληρώσω σε flac και να χωρέσει μέσα στην καινούργια mini SD Card 64gb που αγόρασα. Σχεδιάζω καλά, όμως δεν σταματώ να προσθέτω κομματάκια στο παζλ της ερήμου που μου φαίνεται τόσα θελκτικά γόνιμη.

Με αυτούς τους περίπου 200 δίσκους - επιλογές από καλλιτέχνες της πρώιμης πειραματικής κλασικής και σύγχρονης σκηνής κάποιος άλλο θα θεωρούσε ότι έχω αυτό που χρειαζόμουν για να φύγω. Όμως πια θέλω η αυτονομία μου να υπάρχει και στη μουσική. Άρα ενώ έχω κάμποσες μέρες μουσικής στο είδος αυτό από μία σειρά, χρειάζομαι κάτι ακόμα. Ίσως τις "επιτυχίες"! Κι έτσι θυμάμαι στις αρχές της δεκαετίας των μηδενικών να βγάζει ένα μπλογκ από κάποια λατινόφωνη περιοχή την απόλυτη συλλογή από το 1930 μέχρι το 2000 με ηλεκτροακουστική μουσική. Ξεκινώ να την ψάχνω. Θυμάμαι κάποια μπλογκ κι έτσι δεν δυσκολεύομαι. Αποφασίζω να ασχοληθώ μόνο με τα mp3 αυτή τη φορά. Στο πέρασμα του χρόνου αρχίζω ν' αλλάζω και θυσιάζω την ελάχιστη διαφορά από τα μηχανήματα που χρησιμοποιώ για την ταχύτητα συγκέντρωσης και φυσικά για να συγκεντρώσω ότι ακριβώς χρειάζομαι.

Διαπιστώνω όταν πια ολοκληρώνω και τα 62 άλμπουμ ότι με ικανοποιούν με τους συμμετέχοντες αλλά υπάρχει πλήρη ανυπαρξία Ασιατών ή εκτός δυτικού κόσμου πειραματιστών καθώς και γυναικών. Οπότε αποφασίζω να προσθέσω μερικά νούμερα, κυρίως το δεκαπλό κουτί της σειράς Improvised Music from Japan μαζί με λίγα ακόμα τελείως χαμένα άλμπουμ από την Ασία καθώς και μερικές θηλυκές δημιουργούς με παραπάνω από πολλά έργα σε μεγάλη διάρκεια (τις τρεις ιέρειες κυρίως Eliane Radigue, Delia Derbyshire και Pauline Oliveros μαζί με δεκάδες καινούργιες στο χώρο του free improv / noise και μερικά τρελά της/του Wendy Carlos). Συμπληρώνω εργογραφίες με συνεργασίες, κασέτες και διάφορα περίεργα που μ' αρέσουν! Φτάνω την αρίθμηση στο 76 για ευνόητους λόγους και προσθέτω για τέλος κάτι σαν Mixtape ταιριαστό που μόλις ανακάλυψα εκείνη τη στιγμή! Τελικά πέρασαν τα ογδόντα και πάνε για τα εκατό (ή μήπως τα ενενήντα εννέα;) και 15,9gb (και σταματώ να μετρώ) παραδείσου, ή καλύτερα μέρος Β' του παραδείσου, έτοιμο. Έτσι έχω σε δύο σειρές το απόλυτο από τα πειραματικά για το εγκαταλειμμένο νησί (χωρίς wi-fi πια και ίσως μόνο με ένα μικρό φωτοβολταϊκό για να φορτίζουν οι παλιές συσκευές. Classical/Contemporary/Modern/Post-Modern/Electroacoustic/Musique-Concrete...Done!

Θα μπορούσα να φτιάξω κι εγώ μια σειρά με σπάνια έργα ηλεκτροακουστικής και γενικά πειραματικής σκηνής. Ειδικά σήμερα με την πρόσβαση σε τόσο υλικό ίσως να γίνεται και πιο εύκολα από άποψη αναζήτησης και παράλληλα υπερβολικά δύσκολα λόγω της καταγραφής τόσου υλικού από το παρελθόν. Αναρωτιέμαι αν εκτός από τις δύο σειρές που θα ολοκληρώσω με Avant Garde και μοντέρνη μουσική (με τη δική μου έννοια) πρέπει να προσθέσω και μερικά (ή και όλα) από τα νούμερα του αμερικανού Keith Fullerton Whitman με την Creel Pone του. Φυσικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με το bootleging, μακάρι να είχα προσπαθήσει παλιότερα κι εγώ να βγάλω κυκλοφορίες τέτοιου τύπου, είμαι σίγουρος ότι θα είχα τεράστια ποιοτικά αποτελέσματα. Αρνούμαι να υποκλιθώ στις θλιμμένες μιξοπαρθένες με τον ιστό σε πλαστικό μπουκαλάκια από κεφίρ που στέκονται και λιθοβολούν ότι δεν αγγίζει ο κοντός τους κώλος. Η μουσική πρέπει να φτάνει στα αυτιά μου και να γεμίζει τα λεπτά μου με το μέσο που επιλέγω εγώ. Τα υπόλοιπα είναι για τα κιτάπια των βιαστών ξομολόγων και κοντόκαννων ποντίων που οδηγούν με δυο μαξιλάρια στον κώλο παράλληλα με ακίνητη περιουσία και ψαλτικές ιδιότητες. Η Creel Pone είναι ατέλειωτη, θα χρειαζόταν μερικές περιουσίες για να βρεις αυτά τα βινύλια, πολύ επιστημονική φαντασία και μπάρμπα τον Ξενάκη (τον Iannis) πριν μερικά χρόνια, τώρα χρειάζεσαι μόνο τα χρόνια για να τα ακούσεις - απολαύσεις - κατανοήσεις - επαναλάβεις.

Φυσικά η προετοιμασία είχε ξεκινήσει με τους αγαπημένους μου δίσκους. Αυτούς που κατέβαζα για το χρυσό κινητό. 230 καλλιτέχνες, 630 ολόκληροι δίσκοι (όχι singles, όχι μεμονωμένα τραγουδάκια), η μουσική όλης της ζωής μου στην τσέπη μου και με μεγάλης διάρκειας μπαταρία. Εκεί ήταν το ραδιόφωνο μου. Το συνέδεα στο αμάξι και έκανα τις εκπομπές που με ευχαριστούσαν. Είχα σε λίγα εκατοστά και λίγα γραμμάρια τα πάντα για να χαμογελώ και να αναπολώ. Από death metal, Muslimgauze, Jandek, dub, Acid Mothers Temple, Stone Roses, Necromantia, Nine Inch Nails, Death, Slayer, Deep Freeze Mice, Merzbow, krautrock, Super Furry Animals, Godspeed You! Black Emperor, Septicemia, Inspiral Carpets, This Heat, Lee Perry, punk, Στέρεο Νόβα, King Tubby, Spacemen 3... όχι τα βασικά αλλά αυτά που εγώ αγάπησα από έξι δεκαετίες μουσικής. Μέχρι και φετινά όπως τις Wet Leg γιατί πάντα υπάρχει καλή μουσική όπως και παλιά, όπως και στις μέρες τους!

Κι έτσι έχω καλύψει την experimental φάση μου πλήρως αλλά και την "εμπορική", όμως αν και σε αυτές τις τρεις περιπτώσεις εβδομάδων μουσικής έχω σχεδόν τα πάντα που αγάπησα μου λείπει η έκπληξη. Οπότε θυμάμαι τη φάση από τον πρώτο (ίσως προσθέσω και τον δεύτερο) δίσκο των Nurse With Wound κι εκείνη τη σελίδα γεμάτη ονόματα. Πάλι πρέπει να τα χωρέσω σε μία μικρή κάρτα των 64gb (αυτοπεριορισμός) και ίσως να προσθέσω και τους δύο πρώτους δίσκους έτσι για αποτίμηση τιμών. Εδώ υπάρχουν κενά, χρειάζεται χρόνος. Έχω χρόνο. Τα μισά πρωινά περπατώ γρήγορα στην παραλία και ακούω καλή μουσική. Όλων των εποχών. Όλων των ειδών. Τη μουσική μου. Πιστεύω ότι θα έχω ολοκληρώσει τον στόχο να συγκεντρώσω τις τέσσερεις λίστες φέτος. Δεν με ενδιαφέρει να πατήσω τα link (όσα υπάρχουν) και να έρθουν στην ηλεκτρονική μου αγκαλιά. Ψάχνω πληροφορίες, εξώφυλλά, εκδόσεις, προσθέτω. Φτιάχνω. - Χρυσό Κινητό με το Ραδιόφωνο Μου! ή My Desert List - Avant Garde Project (complete & extended) - Electroacoustic Music History [(very) extended] - Nurse With Wound List.

Είναι σαν εκείνη την ιστορία του Χόρχε, όμως το αυτοκίνητο είναι έτοιμο για ταξίδι και κινείται, το ταξίδι έχει αρχίσει. Με αυτονομία εμένα, με μουσική όπως ήταν και θα είναι όλη η ζωή μου. Με τη δική μου μουσική, τις εικόνες μου, τους ανθρώπους που θέλουν και θέλω να είμαστε κοντά Είναι περίεργο... μου έχει συμβεί μερικές φορές... τόσα πράγματα που θεωρείς αυτονόητα πρέπει να πάψεις να τα μοιράζεσαι. Για παράδειγμα μου αρέσει να κοιμάμαι στο πάτωμα. Όταν βρισκόμουν στην Παπάφη για ένα χρόνο δεν είχα καν κρεβάτι. Κάτω το στρώμα και οι δίσκοι τριγύρω μαζί με όλα τα υπόλοιπα απαραίτητα. Τότε ο άντρας που νοίκιασε μετά από μένα το σπίτι είπε στη μαμά του ότι είδε κάτω ένα στρώμα, αυτή είπε σε μία θεία μου ότι δεν είχαν οι γονείς μου λεφτά να μου πάρουν ένα κρεβάτι κι η θεία μου είπε ότι δεν είχα πληρώσει το λογαριασμό του νερού! Παράνοια λίγο πριν τους πιάσει η άνοια. Συνεχίζω να μπορώ να ευχαριστηθώ με την ίδια ευκολία τους δίσκους των Varathron και τον ύπνο στο σκληρό και δροσερό πάτωμα. 

Θα μου πάρει λίγο καιρό ακόμα, λίγο... όμως αισθάνομαι έτοιμος μέρα με τη μέρα, επιστρέφω και δυναμώνω, ονειρεύομαι και προχωρώ. Είναι τόσο απλό, αρκεί να βγάλεις όλα αυτά τα επιπλέον που δεν χρειαζόσουν κι αυτοί βάλανε σε εγκυκλοπαιδικά λήμματα για να σε πείσουν. Ποτέ πια, ποτέ - απ' το αριστερό μπράτσο μέχρι κάθε σπιθαμή τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα στην κατανόηση και την απόλαυση τους. Έχουμε κι επαναλαμβάνουμε πριν βάλω κι άλλα... Avant Garde Project, Electroacoustic Music History, Creel Pone, Nurse With Wound List + Golden BoJack!

Την τρίτη του Σεπτέμβρη, ανάμεσα στα πάντα

εκείνο το πρωινό

που διασχύσαμε τον κόσμο