Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2020

- διαδρομές

ήταν ένα μονοπάτι,
χαρτογραφημένο και ξεκάθαρο,
αρχινούσε από το πίσω μέρος του κρανίου μου
(κάπου ανάμεσα απ' τ' αυτιά μου)
και με φιδωτές υψομετρικές διαδρομές
έφτανε στο ψηλότερο σημείο του κόρφου μου

αρκεί να πάρεις λίγο χαρτί κι ένα μολύβι
και να μπήξεις την κοφτερή μύτη
μαζί με όλα τα ψέματα που σκόρπισες
και να σκουπίσεις έπειτα τις σταγόνες
απαλά με κυκλικές μαστορικές κινήσεις
και ν' αφήσεις ένα ματσάκι μαϊντανό εκεί

ήταν ένα μονοπάτι
που ήθελα να λησμονήσω την ύπαρξή του  
να μην αφήσω ποτέ κανένα να περιπλανηθεί
μάταια και δίχως προορισμό να χαθεί
τριγύρω από τον κόρφο μου 
και το μυαλό μου