Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2022

Συνάντηση Εβδόμη - Αίθρα μια γλυκούλα κατσικούλα και το ιδιαίτερο χαρούμενο κακό

Κάποια άνοιξη. Μια νύχτα μπροστά στο τζάκι με την τηλεόραση κλειστή. Οι ειδήσεις έχουν κατακλύσει σαν υδρατμοί από καυτό μοναχικό μπάνιο το καθιστικό. Η Αίθρα δεν είναι και τόσο σίγουρη αν θα καταφέρει να μιλήσει για ότι συμβαίνει στο σχολείο. Μπορεί να φταίει που δεν βλέπει και συχνά τη μητέρα. Εκείνη κατάγεται από αστική οικογένεια που ήταν ιδιοκτήτρια κτημάτων και ορυχείων κάρβουνου τα χρόνια της Χούντας. Η μητέρα είναι πολύ επιτυχημένη στην εργασία της κι από τότε που χρειάστηκαν να μείνουν όλοι μαζί στο σπίτι εκείνη νοίκιασε ένα χώρο με γραφείο και πολύ γρήγορο ίντερνετ και περνάει εκεί τον περισσότερο χρόνο της. Ο πατέρας νευρίασε όταν κατάλαβε ότι εκείνη έχει πιο σημαντική δουλειά απ' τον ίδιο, δημόσιος υπάλληλος στο επαρχιακό τελωνείο, οπότε και το έριξε στο ηλεκτρονικό στοίχημα Κινέζικων αθλημάτων, στην κατασκευή ορειχάλκινων κουδουνιών για πρόβατα και στο ΚΙΝΟ. 

Σήμερα κι αν ήταν δύσκολη η μέρα. Τα παιδιά συνέχισαν το προηγούμενο διαδικτυακό τους παιχνίδι. Τι κι αν τους είχαν κάνει παρατήρηση ότι ο τίτλος ''Η Αίθρα η κατσίκα'' δεν είναι και τόσο συνετός. Έχει λίγο καιρό που την ενοχλεί όλο αυτό. Το παρουσιαστικό της δεν την απασχολούσε ποτέ πριν πάει σχολείο. Στο νηπιαγωγείο ήταν όλα τα παιδιά ίσα, ή σχεδόν ίσα, ή κανείς τους δεν καταλάβαινε την ανισότητα εκείνα τα χρόνια. Στο δημοτικό ξεκίνησε όμως να ξεχωρίζει. Μπορεί να έφταιγαν τα πεταχτά της δόντια ή το σωματότυπο, έλεγε η ψυχίατρος σιγανά όμως η πόρτα δεν είχε καλή ηχομόνωση. Αυτή ήξερε ότι έφταιγε αυτό το όνομα. Η αθλιότητα πίσω από τα πέντε γράμματα - Αίθρα! Γιατί; Απάντηση μπορούσε να δώσει μόνο η καταξιωμένη βουλεύτρια, κυβεύτρια κι ανόθευτη θιασάρχης που σημείωσε στο περιθώριο για την περίπτωση τούτη: ''σε κάποιο βαθμό Φαρενάιτ, τα επίθετα των γυναικείων καταπιεσμένων ανηλίκων αντικατοπτρίζουν την πολιτιστική και κοινωνική θέση των γυναικών στον Υπερβατικό Κόσμο του Τίποτα'', φυσικά της είχε διαφύγει ότι το επίθετο της μικρής Αίθρα δεν ήταν άλλο απ' το Ενχεντουαννοπούλου.

Τα βράδια της Δευτέρας Δημοτικού έκανε προσευχές στον καλό θεούλη για ν' αλλάξει το όνομα της. Έγραψε εκθέσεις σαν μικροί χρυσοποίκιλτοι τόμοι γεμάτοι ποιήματα που κλίνουν προς την ευαισθησία του λυκόφωτος και του ρομαντισμού. Απ' τον Άγιο Βασίλη είχε ζητήσει 2 Χριστούγεννα σερί ένα άλλο όνομα. Έφτυνε κάτω στα πατουσάκια των γατών της γειτονιάς για καλή τύχη. Στους γονείς της μπροστά έκλαιγε και χτυπιόταν μέχρι που άρχισαν να της ρίχνουν ειδικές ηρεμιστικές σταγόνες γι' ανήλικους στο γάλα της. Το καλοκαίρι της Τρίτης Δημοτικού τους καλέσανε να έρθουν να την πάρουν απ' την καλοκαιρινή κατασκήνωση γιατί δεν έβγαινε απ' τη σκηνή να παίξει με τ' άλλα παιδάκια. Ένα χρόνο μετά η Αίθρα έπαψε να μιλάει. Έτσι αρχίσανε οι θεραπείες, οι εκκλησιασμοί - εξορκισμοί αλλά και οι υπερωρίες της μητέρας με πρόφαση τα πρόσθετα υγειονομικά έξοδα. Μερικοί λευκοί νάνοι βολοδέρναν κάθε σούρουπο για περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια αλλά δεν έγιναν αντιληπτοί απ' τους ευσυνείδητους και καλόπιστους γονείς. 

Στα πρώτα χρόνια του εγκλεισμού λόγω κορονοϊού οι γονείς της, οι γιατροί της και όλος ο περίγυρος έστησε διαδικτυακό τρικούβερτο γλέντι. Επιτέλους θα έμενε όλη μέρα κλεισμένη στο δωμάτιο της και δεν θα φοβόντουσαν ότι θα χτυπήσει το τηλέφωνο για να πάνε να τη μαζέψουν. Ο πατέρας από τη χαρά του αγόρασε ένα δοχείο ούρησης σε εσωτερικούς χώρους για ενήλικες και της το τύλιξε με χριστουγεννιάτικο χαρτί που είχε περισσέψει. Πλησίαζε Πάσχα. Δεν χρειαζόταν να πάνε στην εκκλησία, στο σχολείο να πάρουν βαθμούς, στο χωριό της μητέρας με τα πεθερικά που μυρίζανε κατσικίσια προϊόντα και συζητάνε για το ΠΑΣΟΚ, τίποτα δεν χρειαζόταν να κάνουν. Παρήγγειλαν μόνο μερικά γραμμάρια κόκα έτσι για το καλό και για να ντύσουν μ' εμπριμέ μαγιό τους νεκρούς προγόνους. Μέσα στη σπιτική θαλπωρή δεν φοβάται κανείς τον λανθασμένο τονισμό λέξεων που παρατηρείται σε τηλεπαιχνίδια γνώσεων και πασαρέλας.

Το κορίτσι είχε αρχίσει να σχηματίζεται σαν προσωπικότητα καθώς και σαν γυναίκα. Στους πρώτους λογαριασμούς κοινωνικών δικτύων που άνοιξε φυσικά και χρησιμοποιούσε άλλο όνομα. Δεχόταν πολλά μηνύματα από άντρες κάθε ηλικίας. Όταν οι σχέσεις τους προχωρούσαν από τις φωτογραφίες στα φωνητικά μηνύματα η Αίθρα σταματούσε και όλοι την περνούσαν για Αλβανή ή Σύρια ή γενικά κάποια που θα έκανε τα πάντα για τα λεφτά και σίγουρα δεν ξέρει τη γλώσσα της χώρας που τη φιλοξενεί. Την αποκαλούσαν άτιμη και οι ίδιοι δηλώνανε θύματα, ένα σόου μπλαζέ δίποδων κτηνών. Κάποιος επικαλέστηκε ότι τα χαρακτηριστικά της του θύμιζαν μια φυλή Ινδιάνων και γι' αυτό ήπιε κι αυτή το αμίλητο νερό. Έτσι διέγραψε όλους τους λογαριασμούς της και πέταξε το κινητό στη χέστρα. Η μητέρα δεν το είδε κι ο πατέρας νόμιζε ότι ήταν απ' τους από πάνω κι όλο το βράδυ παραμιλούσε με βορειοελλαδίτικες βρισιές, ροχάλιζε κι αμολούσε πορδές λόγω της μεσημεριανής κακό-μαγειρεμένης φασολάδας.

Τότε αποφάσισε να βρει την πηγή αυτού του κακού. Σίγουρα θα ήταν κάποια γιαγιά ή καμιά μακρινή θεία που πλήρωσε στους γονείς της για να ακούσει αυτό το φαιδρό όνομα. Για να βασανίσει μια αθώα παιδική ψυχή που απ' τα δέκα της θα αποκτούσε το παρατσούκλι ''Η κατσίκα''. Ένα κορίτσι που στην Πέμπτη Δημοτικού κατάλαβε την αβεβαιότητα του μέλλοντος της και ξεκίνησε τη συγγραφή πειραματικών θεατρικών έργων πάνω στο παράλογο. Λίγο μετά βιάστηκε για πρώτη και τελευταία φορά απ' τη θεία της, αδερφή της πάντα απούσας αλλά με επιτυχημένη σταδιοδρομία μητέρας, που είχε έρθει να ''βοηθήσει'' και ο πατέρας δεν την ικανοποίησε γιατί είχε βαρυστομαχιάσει. Το πιθάρι της εισόδου με το φανάρι καθώς και ο συσκευαστής κονσερβών μέχρι 150 γραμμάρια δεν μετακινήθηκαν ούτε χιλιοστό ή ίντσα αριστερότερα. Σε αυτά τα επίγεια σώματα δεν συμβαίνουν πυρηνικές αντιδράσεις, ούτε άλλη καμία διαδικασία που να παράγει συναισθήματα. Για τον λόγο αυτό, όλα τα παραχθέντα μέχρι τώρα τέτοια γήινα πτώματα, εκπέμπουν άφθονο ορατό φως λόγω της νοητικής τους κενότητας, ενώ το ύψος (πραγματικό κι ηθικό) τους κατατάσσει στην κατηγορία νάνων.

Εκείνο το Σάββατο άφησε ένα πρωτότυπο σημείωμα πάνω στο καλά στρωμένο κρεβάτι της: ''Είστε άχρηστοι γονείς, σκατάνθρωποι και σας ενδιαφέρουν μόνο τα λεφτά και τα ψεύτικα προφίλ σας. Ο κωδικός μου στο Τικ-Τοκ είναι ''mammy_I_piss_U'' και ο αδερφός του πατέρα με κοιτάει πολύ περίεργα όταν τον καλείτε για καφέ κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής εκκλησιαστικής λειτουργίας κάθε Κυριακή πρωί.'' Έφυγε. Κοίταξε για λίγο πίσω απ' τον ώμο της. Δεν είχε κανένα σημάδι πιτυρίδας. Το Pantene είχε τελικά κάνει καλή δουλειά. Όσα χρόνια κι αν λουζόταν με τ' άλλο το μπλε δεν είδε! Κάτω απ' το μαξιλάρι του πατέρα άφησε ένα μικρό τυπωμένο μήνυμα αγάπης: ''Αντρειωμένε μην ανοίξεις τον μακρουλό λαιμό του ασκού σου, πριν να φτάσεις γυμνός μπροστά στην Ειδική Επιτροπή Δεοντολογίας Δημοσίων Ψηφοφόρων που λειτουργεί στο Υπουργείο Διοικητικής Ανισότητας και Έλλειψης Αιδούς στην Ελευσίνα'' κι έφτυσε μια πολυκαιρισμένη καραμέλα με άρωμα διάρροιας στο προσκεφάλι της μητερούλας.

Γέμισε την τσάντα της με τ' απαραίτητα απ' το προηγούμενο βράδυ. Χαρτομάντιλα, μερικά φύλλα σπανάκι και σκληρές κάρτες με τα πιο συνήθη ερωτήματα όπως: "Είναι κανείς διαθέσιμος για συνομιλία;" και το κλασικό: "Έχω μια ερώτηση. Μπορείτε να με βοηθήσετε;". Δεν είχε μιλήσει τέσσερα χρόνια τώρα αλλά μόλις έβρισκε την υπαίτιο θα τα θυμόταν όλα αμέσως. Έξυσε τη μύτη της, κούνησε το δεξί πόδι ανάποδα απ' τους δείκτες του ρολογιού, θυμήθηκε ποιος κέρδισε στη Ναυμαχία του Τραφάλγκαρ και τον αόμματο φαροφύλακα που της χάιδευε ανιδιοτελώς τα μπουτάκια όταν ήταν ακόμα πιο μικρή απ' τα κύματα στα βράχια μια καλοκαιρινή νυχτιά κι έφυγε με το πρώτο λεωφορείο προς γνωστή κατεύθυνση. Σ' εκείνη την εκδρομή είχε ακούσει πρώτη φορά για μια αρχιέρεια που ήταν το ποιητικό κόσμημα της εποχής με τ' (α)πιθανό όνομα Αίθρα!

Κάθισαν δίπλα η μία στην άλλη. Η ποιήτρια αγκάλιασε το κορίτσι. Το κορίτσι κούρνιασε στην αγκαλιά της ποιήτριας. Μακριά από διορισμούς και ροζ πανσελήνους οι δυο γυναίκες ανοίξανε τα κρίματα τους, γύμνωσαν τα κορμιά που ταλαιπώρησαν άνθρωποι ανίκανοι για σκέψη κι έτσι σαν ώριμο αβοκάντο που αλείφεται σε νησιώτικο παξιμάδι έμειναν ν' ακουμπούν στο σήμερα τους που απομακρυνόταν απ' το σήμερα των άλλων. Τα αρχαιολογικά ευρήματα στο βασιλικό κοιμητήριο των ετών 2250 με 2285 δεν ανοίχτηκαν παρά με το πέρας της εκατονταετηρίδας και της επετείου μουμιοποίησις της πορφυρένιας Ινάννα. Μαζί συνέθεσαν ύμνους που δεν διασώθηκαν. Κατάρες που δεν κράτησαν περισσότερο απ' το ψήσιμο που θέλει το κέικ καρότο. Κάτω απ' τα φουστάνια τους κρύφτηκαν όλοι οι εμετικοί καπιταλιστές που σκέπασαν με τις μύξες τους τα όνειρα των παιδιών. Τότε τους κατούρησαν και πλανήθηκαν εις τους ουρανούς άλλων πλανητών, νεφελωμάτων και παριζιάνικων οικουμενικών κυβερνήσεων.

Η μικρή Αίθρα δεν χάρηκε τα παιδικά της χρόνια. Οι γονείς της μικρής Αίθρα χάρηκαν τα λεφτά και τη δόξα απ' τις εργασίες τους. Η μητέρα της μικρής Αίθρα ήταν απούσα απ' το σπίτι κι έφτασε μέχρι τη θέση της προϊσταμένης σε ιδιωτική επιχείρηση με μικτό μηνιαίο μισθό 2.500€ διοικώντας ένα ανδροκρατούμενο τμήμα. Ο πατέρας της μικρής Αίθρα ήταν απών κι απ' την εργασία κι απ' το σπίτι, έφτασε μέχρι το βαθμό Δ' στην κατηγορία ΥΕ του Ελληνικού Δημοσίου με μικτή μηναία πρόωρη σύνταξη (λόγω προβλήματος υγείας ανήλικου και κακοποιημένου τέκνου) 3.256,78€ χωρίς ποτέ του να 'χει προσφέρει κάτι εκτός από αμφιλεγόμενες στοιχηματικές προβλέψεις. Κανείς εκ των δύο γονέων δεν κατάφερε να ερμηνεύσει το επιτυχημένο αμερικανικό παραδοσιακό "I wanna go on with our next one myself" όταν τους ζητήθηκε τηλεφωνικά από μελλοντικό ιστορικό μελετητή.

Η μικρή Αίθρα γνώρισε την κακία των συνανθρώπων από πολύ πολύ μικρή ηλικία. Λόγω του ονόματος της δεν έκανε φιλίες ενώ κακοποιήθηκε σωματικά και ψυχολογικά τη στιγμή που οι συνομήλικοι της αποφάσιζαν για εξομοιωτή θύρας και μπλούτουθ σύζευξη κινητού με λάπτοπ. Η παιδοψυχολόγος που ασχολήθηκε με τη μικρή Αίθρα χρέωνε 120€ (με απόδειξη) την ώρα (των 45 λεπτών). Η παιδοψυχολόγος της μικρής Αίθρα καρπώθηκε συνολικά 21.500€ (με απόδειξη) και δώρα αξίας 4.500€ χωρίς να προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στη μικρή Αίθρα. Σύμφωνα με ένα σύγχρονο παραφρασμένο Αισώπειο μύθο στην τελευταία συνεδρία η παιδοψυχολόγος (που είχε πια και PhD τίτλο στη Φιλοσοφία της Ψυχολογίας για ανηλίκους κι άλλους) συνέταξε την ιατρική συνταγή για μια αλοιφή από πνευμόνι κατσίκας που θα έπρεπε να αλείψει στις πληγές της η παθούσα. Και έτσι έγινε και μερικοί συνέχισαν τη ζωή τους. Η παιδοψυχολόγος της μικρής Αίθρα έκανε έρωτα τόσο με τον (Κυριακάτικο) θείο από τη μεριά του πατέρα που συνόδευσε μια φορά τη μικρή Αίθρα σε συνεδρία γιατί η μητέρα είχε μίτινγκ κι ο πατέρας κακή μέρα, όσο και με την θεία απ' τη μεριά της μητέρας μια κάποια άλλη φορά.

Η μικρή Αίθρα μεγάλωσε και τα ξεπέρασε όλα όταν πέρασε για τελευταία φορά το κατώφλι κι άφησε τη θαλπωρή του πατρικού - μητρικού σπιτικού της. Μάλιστα, η μικρή Αίθρα απόκτησε μία γλυκούλα ψηφιακή κατσικούλα όταν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει πάλι σμαρτφόουν για να φορτώσει το υγειονομικό πιστοποιητικό της και να εισπράξει το εφάπαξ επίδομα των 502€ ως βραβείο σύνταξης αλλά και μελέτης της Γεωλογικής και Υδροτεχνικής Καταλληλότητας του Υφιστάμενου Κοιμητηρίου Εικοστού Πρώτου Αιώνα της Κοινότητας Πεύκων. Κατόπιν δήλωσε συμμετοχή σε τηλεπαιχνίδι με έπαθλο μόνιμο μηνιαίο επίδομα 210€ και κέρδισε. Τελικά, η μικρή Αίθρα μεγάλωσε, όμως δεν μίλησε ποτέ για τίποτα. Η μικρή Αίθρα σταμάτησε να μιλάει όταν ήταν μικρή. Εσύ μη σταματάς. Η μικρή Αίθρα ήταν μόνη. Εσύ δεν είσαι. Εξυψώσου. Μεγάλωσε. Ή μείνε καλύτερα για πάντα η μικρή Αίθρα που μίλησε κι άφησε τους λευκούς νάνους να ψάχνουν άλλη Χιονάτη κι άλλα πτώματα κάτω απ' το μασίφ ξύλινο εκπτωτικό κρεβάτι.

 
(Μεγαπλάτανος, Άνοιξη - 18 Φεβρουαρίου 2022, απόγευμα)

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2022

Η κατεστραμμένη εικόνα

Τσουπ και τσουπ σηκώθηκε. Μαύρη νύχτα ξεπετιόταν απ' τα κλειστά παραθυρόφυλλα, εκεί που κάτι ήταν λίγο στραβό κι ανασηκωμένο ξεκινούσε το σκούρο να διακρίνεται. Έπιασε κατευθείαν τις βελόνες, εκείνες τις χοντρές που δεν έχουν κεφάλι. Τις έπιασε πριν βάλει καν τις παντόφλες της. Η κλωστή που ήταν περασμένη είχε χρώμα καφετί. Από τις φλούδες του κορμού των δέντρων. Ξεκίνησε με ταχύτητα. Δεν άνοιξε το φωτιστικό. Δεν πήγε στην τουαλέτα. Δεν έκλεισε το ξυπνητήρι που θα ενεργοποιόταν μετά από ώρες. Συνέχισε με μεγαλύτερη ταχύτητα. Το πλεκτό έδενε το σώμα της. Αρχικά στα πόδια γιατί κρύωνε. Τα δάχτυλα, τους αστραγάλους, χωρίς κάλτσες, να ακουμπάνε λίγο πάνω στα σιδερένια στηρίγματα του κρεβατιού. Κι όπως ήταν καθισμένη άρχιζε να ανεβαίνει στα μπούτια, στη μέση, στην κοιλιά μέχρι κάτω απ' το στήθος. Δεν σταμάτησε στιγμή. Αν είχε τη δυνατότητα να σηκωθεί θα καταλάβαινε ότι ξημέρωσε. Στον χειμώνα αυτό σημαίνει ότι είχε ήδη αργήσει στη δουλειά της. Η αφεντικίνα θα ξερογλειφόταν που της έδωσε την ευκαιρία να την κατσαδιάσει. Χαμογέλασε. Είχε ξεπεράσει τα λοφάκια του στήθους της και έφτανε στον λαιμό. Η κλωστή, η μία μετά την άλλη, οι κλωστές... την έδεναν με το ξύλινο πάτωμα. Δεν κρύωνε πια. Δεν άφησε χώρο ούτε για τα μάτια, ούτε για το στόμα, τίποτα. Είχε πλέξει μόνη της, γρήγορα και συνετά το κουκούλι της, τον μικρό της κόσμο κι αισθανόταν μια τέτοια ζεστασιά, σαν να είχε μόλις τελειώσει τη σύνθεση ''L'Image Éconduite'', πρώτη και δεύτερη πλευρά μαζί, ο Philippe Mion. Δεν της έφυγε ούτε μια ηλεκτροακουστική θηλιά.

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2022

Ημερήσια Κατάσταση (αντί ημερολογίου) 1_2.22_ι'Α

Η μέρα και η σελίδα ξεκινάει με τον δίσκο του Miles Davis ''Bitches Brew''. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω διάφορα πράγματα... Α. Γιατί να έχω τόσες κόπιες απ΄ αυτό το πράμα; Β. Πως είναι δυνατόν αυτή η μουσική για ασανσέρ που εκτείνεται σε τέσσερις πλευρές στην πρώτη έκδοση και σε πολλές ώρες στο κουτί που αγόρασα πριν καμιά πενταετία να έχει τέτοιο κοινωνικό-μουσικό στάτους; Πόσοι είναι αυτοί που άκουσαν το δίσκο αμερόληπτα κι όχι επειδή τον είδαν σε κάποια λίστα; Γ. Νύσταξα κι είναι ρε νωρίς ακόμα. Δ. Κι αφού είναι τόσο ουάου! ή καλύτερα ΟΥΑΟΥ! γιατί κανείς δεν αγοράζει μια από αυτές τις πολλές κόπιες που 'χω βγάλει για πούλημα; Ε. Γιατί να τις έχω όλες αυτές όμως... 

Αναπάντητα ερωτήματα. Σαν τα διαστημικά σκουπίδια. Πιθανολογώ ότι αυτός είναι ο λόγος που δεν πάνε άλλο οι άνθρωποι (οι Αμερικάνοι Άνθρωποι, γνωστοί ως Α.Α.) στη Σελήνη. Γιατί έχει πολύ θόρυβο εκεί πάνω. Θόρυβο από τη συνάθροιση των τεράστιων αλλά και μικρότερων (το ίδιο επικίνδυνων) τσίγκινων κατασκευών. Το μάτριξ θα διεξαχθεί εδώ κάτω. Γρρρρ... τώρα;

Πριν κάποιο διάστημα ένα ηλεκτρονικό περιοδικό έκανε άρθρο για τους υπερεκτιμημένους δίσκους ever και whatever. Που να το 'ξερα τότε ότι θα έβρισκα κάτι πιο ταιριαστό απ' το ''Sergent Pepper's Lonely Hearts Club Band'' (λες να φταίει που αντί να τον ακούω τον αγόραζα τόσα χρόνια;). Αν και θυμάμαι να δέχομαι κάτι μηνύματα φίλων του τύπου ''Ε, όχι ρε... Αυτό είναι δισκάρα!''. Λέει ποιος; Τελικά για να μην σου την πουν πρέπει από πριν να κάνεις αναζήτηση τι έχει καταγραφεί σε τέτοιες λίστες ώστε να μην πρωτοτυπήσεις. Κι έτσι φτάνουμε στην επανάληψη που φυσικά είναι η μητέρα αυτού του μπάσταρδου που ονομάζουν ΜΑΘΗΣΗ. Μάλιστα...

Πως να συνεχίσει η μέρα αν ξεκινάει έτσι... Κοιτάω δεξιά... κοιτάω κι αριστερά... τίποτα. Ξαφνικά καταλαβαίνω ότι δεν βλέπω ίσια μπροστά μου. Κλασικό... Αυτή με χαιρετούσε με το πόδι της, ροζ κάλτσα, το ένα πάνω στ' άλλο, ξαπλωμένη και το λάπτοπ στην αγκαλιά της σαν μικρό πιστό σκυλάκι, μαθημένο να μη γαυγίζει, να μη λερώνει, να μπαίνει στην τσέπη του βίνταζ σακακιού κάθε δώδεκα ώρες. Τεχνητό φως, πολύ καλύτερο από κάποιο τεχνητό μέλος. Σε λίγο θα πρέπει να δοθεί η μάχη του μεσημεριανού. Πεινάς; Μπα. Πεινάς; Ε, όχι. ΠΕΙΝΑΣ; Εντάξει πάω να μαγειρέψω.

Τι ώρα είχε πάει; Ρωτάω γιατί τότε εγώ ξαφνικά προσπαθούσα να φτάσω το ποτήρι με το λειψό κόκκινο κρασί, τίποτα ιδιαίτερο, φθηνή μάρκα από κάβα έτσι ώστε να πιστεύω ότι καταπίνω ποιότητα. Τελικά νύχτωσε και ο καθένας κοιμήθηκε στην πλευρά του δίχως παρατράγουδα, παλιά εκπομπή αιώνιας ηλιθιότητας ήταν αυτή. Δεν θυμάμαι αν μετά τον Miles Davis κατάφερα να βάλω κάποιον άλλο δίσκο. Ίσως έβαλα τους Jefferson Airplane. Εδώ θα μπορούσα ν' αναφέρω κάποιο πολύ ψαγμένο συγκρότημα και να θέσω τον κόσμο σε πορεία αναζήτησης του επόμενου κρυμμένου θησαυρού. Αφήνω αυτή τη δουλειά για τα παιδιά του Μαυρογένη που αναγνώρισε το Τζόνι το Ντεπ.