Ο θειός μου σκότωσε κατά λάθος έναν άσχετο απ' άλλο χωριό. Είχε πάει για κυνήγι. Ένας βάτραχος ξεπετάχτηκε μπροστά του και εκ παραδρομής σημείωσε ισοπαλία και έβαλε στο ταψί πατάτες με καρότα. Τελικά τ' αγριογούρουνα έφυγαν κοπαδιαστά αφού πρώτα έσκαψαν, λίπαναν κι έψαξαν για καλύτερο σήμα στο διπλανό χωράφι. Οι εκθέσεις ελέγχου που συντάχθηκαν από τα αρμόδια όργανα κατόπιν ειδοποίησης αλλά και βοήθειας εξ ουρανού, κρίνουν ότι καμία διάταξη τυπικού νόμου δεν είναι αντισυνταγματική ή αντίθετη με τον κοινό νου, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου ή απλής κραυγής.
Στη συνέχεια ή νωρίτερα περπάτησα στους δρόμους της μεγαλούτσικης πόλης. Πρωί. Φορτηγά να ξεφορτώνουν, σκυλάκια να σέρνουν με βαρεμάρα τους ιδιοκτήτες τους, σκυλίσια σκατά σε πλαστικές σακουλίτσες - αυτές που παίρνουν κρυφά από τη μαναβική στα σούπερ μάρκετ - σκυλίσιες φάτσες χωρίς κανένα ενδιαφέρον να σε κοιτάνε κατάματα. Πάλι τα δίποδα κυβερνάνε. Λίγο κρύο, τόσο όσο να κρατήσει τους περισσότερους μέσα. Μερικοί εργάζονται για να πληρώσουν τη θέση στάθμευσης, τα άχρηστα ψώνια, την έξοδο του Σαββάτου, τις παραγγελίες γρήγορου φαγητού. Μέσα, ειδικά το πρωί που ο ήλιος είναι έξω. Εμείς κι εσείς, όλοι μέσα.
21/3/22
Επισκέπτομαι συχνά το παρελθόν μου. Φαντάζομαι ότι ξέρουμε όλοι αυτά που γράφουν εκείνοι οι ψυχολόγοι στις σελίδες που ξεδιάντροπα πετάγονται μπροστά στα μάτια μας, εκεί που άλλοτε γυμνά σώματα μας προκαλούσαν να πάρουμε τηλέφωνο και τη θέση τους θα πάρουν άλλα νούμερα για ασφάλεια στα γεράματα κ.ο.κ. Όμως ο Ρούλης γκρίζαρε. Είναι αλήθεια ότι έχω πάνω από δυο χρόνια να τον δω να σέρνει το πλαστικό αυτοκινητάκι. Θυμάμαι πάλι πέρυσι το καλοκαίρι τις φωνές του όταν τα βλαμμένα τον ενοχλούσαν. Αν αυτός γίνεται γκρι, κάτι σαν τον μάγο του χοντρότομου μύθου τότε κι η πόλη ολάκερη πήρε και γερνάει. Ο Ρούλης είναι η πυξίδα αυτής της γενιάς. Όπως παλιότερα ήταν ο νάνος που πουλούσε λαχεία κι είχε ένα ξύλο σαν μπαστούνι προφήτη κι ο φίλος του που συνέχεια μάλωναν, εκείνος με τις τσέπες γεμάτες χαρτομάντιλα σε μπάλες και το ποδήλατο με τους μεγάλους καθρέφτες. Η ιστορία αυτού του σιχαμερού τόπου λέει ότι ο ένας θεωρούνταν άρρωστος και κοιμόταν στο νοσοκομείο της πόλης, οπότε νυχθημερόν οι δημόσιοι υπάλληλοι διασκέδαζαν με τις βρισιές του κι ο άλλος την έβγαζε απέξω στα παγκάκια γιατί ήταν υγιής. Δεν κατάλαβα πότε εξαφανίστηκαν. Ήμουν μικρότερος και δεν το παρακολούθησα να συμβαίνει. Αυτή τη φορά το έζησα. Επιθυμώ να επιλέγω τις επισκέψεις μου.
6/5/22
