Ήταν μια μέρα που ο τύπος, ο ελληνικός, εξιστορούσε άλλη μια ιστορία καθημερινής τρέλας, ελληνικού ρουτινιάρικου ενδιαφέροντος και αστείρευτης γελοιότητας. Σε μια κάθετη οδό της Βασιλίσσης Όλγας στη συμπρωτεύουσα / συμβασιλεύουσα / συμβασιούχο πόλη, μια Δημόσια Υπηρεσία μετά από λίγα χρόνια παρουσίας και μη εξυπηρέτησης στη γειτονιά συγχωνεύτηκε με μια άλλη μεγαλύτερη αδερφή της. Το έντυπο αρχείο της έμεινε πίσω. Φυσικά καμία περίπτωση ψηφιοποίησης μη περάσει από τη φαντασία σας όσο επιστήμονες κι αν είστε. Κάπου σε ένα τόμο εκεί ανάμεσα στις κίτρινες από τα σαλιωμένα δάχτυλα σελίδες, υπάρχει ακόμα η ιστορία μιας άνεργης γυναίκας μουσικού που αντιμετώπισε κρυφά πολλά γραφειοκρατικά στερεότυπα αλλά εργασία δεν διασταύρωσε στο διάβα της, μόνο ένα αγόρι, νέο και φτωχό και λίγο τριχωτό.
Προχωρώντας την ιστορία μερικά χρόνια κι εκατοντάδες μοναχικές νύχτες μπροστά, μια αθώα γιαγιά προσλαμβάνει ένα συνοδό σεξ και τον εκβιάζει να δολοφονήσει στους εγγονούς της γιατί θέλει να δωρίσει το ακίνητο που με πίεση του μακαρίτη γιου της είχε περάσει τη ψιλή κυριότητα σ' αυτούς, στη νέα εκκλησία του τρικέρατου διαβόλου - πιθανόν τράγου. Πως τον εκβίασε; Μα η σουρωμένη κυρία ήταν η άνεργη γυναίκα μουσικός που απέχτησε κατά ατυχία τα αρχεία της υπηρεσίας, όταν ένα σούρουπο στραμπούλιξε το αριστερό της πόδι δίπλα στο ξεχειλισμένο κάδο που ο εξαγριωμένος ιδιοκτήτης της επαγγελματικής στέγης άδειασε για το κάνει μπορντέλο για υπερήλικες γυναίκες.
