Τι θέλουν οι άνθρωποι; Αδύνατον να το απαντήσεις. Ξεκίνα από κάτι πιο εύκολο. Τι δεν θέλουν οι άνθρωποι; Οι άνθρωποι δεν θέλουν να φέρεσαι σαν παιδί. Να τους εκπλήσσεις με τις αντιδράσεις σου. Να παίρνεις διαφορετικό δρόμο κάθε πρωί και να πηγαίνεις στο ίδιο μαγαζί όταν είναι να βγεις για ένα ποτό. Το πρώτο δεν καταλαβαίνουν ότι το κάνεις για να μη βαριέσαι και το δεύτερο για να πίνεις καλό ποτό. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να είσαι ειλικρινής, τους ενοχλεί να μην τους πεις ότι είναι όμορφοι - κι ας μην είναι, ότι τους πάει το ρούχο τους - κι ας μην τους πάει, παρόλα αυτά είναι φυσιολογικό γι' αυτούς τους ανθρώπους να σου πουν ότι πάχυνες, ότι άσπρισαν τα μαλλιά σου, ότι έχει μια καινούργια γρατζουνιά το αμάξι σου και λοιπά δικά τους ανθρώπινα λογάκια. Υπάρχουν αυτοί που θα σε διορθώνουν, θα είναι ο αντίλογος, θα βρίσκουν τις ανορθογραφίες σου - οι παράφωνοι, αυτοί που κρύβονται πίσω από τα λάθη των άλλων, αυτά τα λάθη που δεν σημαίνουν τίποτα κι όμως είναι οι καλύτερες καλύψεις για τις τεράστιες ηθελημένες αποκοτιές τους. Οι άνθρωποι ξεκάθαρα σιχαίνονται να απειλούνται από τις ενδεχόμενες αντιδράσεις σου. Θέλουν πρόγραμμα αναρτημένο ώστε να ξέρουν τι ώρα θα κλάσεις και πότε θα νευριάσεις με την πορδή σου. Μεσημέρι ξεκινάει η μέρα τους, δεν μπορείς εσύ να ξυπνάς νωρίς γιατί έτσι κάνουν οι γέροι. Μεσάνυχτα κορυφώνεται η μέρα τους, δεν μπορείς εσύ να ξαπλώνεις νωρίτερα γιατί έτσι κάνουν οι γέροι. Στους ανθρώπους πρέπει να δικαιολογείσαι. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να απολαμβάνεις διαφορετικά πράγματα, θέλουν να έχουν πάει όπου έχεις πάει, να έχουν φάει ότι έχεις φάει, να έχουν διαβάσει ότι έχεις διαβάσεις έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να σου πουν ότι το καλύτερο μέρος είναι αυτό που δεν έχεις πάει, το καλύτερο φαγητό είναι αυτό που δεν έχεις φάει και το καλύτερο βιβλίο είναι αυτό που δεν έχεις διαβάσει. Αχ Ναζίμ, ίσως κι εσύ ως άνθρωπος κάπως έτσι το εννοούσες. Μετά όμως ήρθαν (και) οι φωτογραφίες και όλα αλλάξαν.
