Κυριακή, Νοέμβρης, Μποφόρ. "Ένας συλλογισμός συμπεριλαμβάνει το κυρίως θέμα, το δευτερεύον και φυσικά το συμπέρασμα". Το κυρίως θέμα είναι πολύ γενικό: Η ζωή στην πόλη. Τα πεζοδρόμια έχουν γεμίσει κυκλικά ασημένια δισκάκια άλλων εποχών. Τα είχαν κρεμασμένα για να διώχνουν περιστέρια και κακά πνεύματα. Τα προσγείωσε ο αέρας. Ανάμεσά τους καρότσια τρέχουν με βρέφη διαφόρων ηλικιών που οι μανάδες τους, καθυστερημένες, τα σπρώχνουν με περίσσια δύναμη για να προλάβουν τη Θεία Κοινωνία. Το δευτερεύον θέμα είναι ο Κυριακάτικος εκκλησιασμός. Τα σκοτάδια καθαρίζουν μόλις οι καμπάνες ηχήσουν. "Όλοι πρέπει να συμβιβάζονται. Εσύ γιατί δεν μπορείς; Είσαι κάτι ξεχωριστό;" Πλανεμένες ερωτήσεις παράλληλα με πληροφορίες της χθεσινής λαϊκής αγοράς. Για παράδειγμα, τα μπρόκολα είναι υπέροχα και οι λωτοί έχουν εξελιχθεί χωρίς κουκούτσια. Η καλιέργεια τους δεν απαιτεί κάτι το ιδιαίτερο, οπότε είμαστε η ιδανική γη να θάψεις σπόρους λωτών. "Ανώτερος άνθρωπος είναι όποιος κάνει το καθήκον του". Και δεν κάνει τίποτα τέτοιο, ούτε ο Βαρδινογιάννης ούτε ο Bob Dylan. Φυσικά και ταιριάζουν. Μιλάς εσύ που έχεις κάνει κουπί στο Δούναβη της Μακεδονίας (μας); "Το καθήκον του... το καθήκον ενός υποδειγματικού υπαλλήλου, π.χ...." Μην σηκώνεστε, απλά περνάω, δεν θα σταματήσω ούτε για καλημέρα με το κούνημα των ματιών μου. Έτσι κι αλλιώς με ενοχλείτε. "Ένας αδέσποτος ρινόκερος εγκυμονεί κινδύνους". Πόσο μάλλον που είστε τόσοι πολλοί. Καταγεγραμμένοι σε φωτογραφίες στις οποίες όλοι κοιτάμε κάτω, μέσα στην παλάμη μας, μια πηγή φωτός με ημερομηνία λήξης και απόδοση αντίστοιχη της χρηματικής της αξίας. Αξίζει(ς); Κι αν τελικά δεν τυφλώθηκες ήταν γιατί δεν χρησιμοποιούσες σωστά την παλάμη σου, τότε...
Κυριακή, Δεκέμβρης, σαν Άνοιξη. Κάθομαι στη βεράντα του χωριού, παύω να αναρωτιέμαι για την κινητήριο δύναμη του κόσμου - το χρήμα. Οι KISS ακολουθούν το δρόμο των ABBA. Τόσο εύκολο. Σχεδόν ίδιο το όνομα, ίδια η δομή των τραγουδιών, ίδια τα avatar κι από πίσω ο George των Star Wars μαζί κι ο συνδυασμός της υστεροφημίας να ζήσεις για πάντα και της ανάγκης για περισσότερη κινητήριο δύναμη - τα χρήματα. Δεν μπορείς να συμβαδίσεις με το δικό σου ρυθμό. Αδύνατον. Σε 'κείνη την πρωτεύουσα περπατήσαμε κι ήταν ήσυχα. Είχε κρύο για να νιώθεις ζωντανός. Υπήρχε μουσική σε φυσική μορφή κι αλκοόλ να το μυρίσεις. Σαν μια πορτοκαλιά, γεμάτη με διαφόρων μεγεθών πορτοκάλια, μερικά πεσμένα και σάπια, άλλα τεράστια και σκασμένα, εκείνα τα κίτρινα θα ευωδιάζουν ίσως και σκεφτόμαστε ότι δεν χρειάζεται να έχεις εκδότη για να γράψεις ποιήματα, δεν χρειάζεται να έχεις δουλειά για να είσαι άξιος, δεν χρειάζεσαι παρά λίγο κρύο για να υπάρξει το χέρι να σε αγκαλιάσει. Κράτα από την Αλεξίου το Λεξ και μέτρα πόσες μέρες κάνει μια τάση να περάσει από τα 17χρονα στα 24χρονα. Μην πετάξεις τίποτα, όλα τα σκουπίδια ανακυκλώνονται με τον κακό και λάθος τρόπο. Αρκεί στα γεράματα ένας genre-oriented γόης να σε βάλει στη βάρκα του. Μην αργείς κι άλλο, ίσως δεν θες το 'ν' χωρίς το προηγούμενο γράμμα, δεν θες μια συναυλία των KISS, δεν θες ν' ακούς το πρώτο συνθετικό της πόλης μπροστά τους, και αποφάσισε τι θες. Αλλιώς είσαι ελεύθερος να κάτσεις όπως ένας σκύλος και να κοιτάς από την μπαλκονόπορτα απέναντι... αφοσιωμένος στον ολοδικό σου εικονικό και παντοτινό cosmos.
Όμως η ιεράρχηση των αναγκών είναι απαραίτητο να περιστρέφεται με 5%. Σκέψου να εργάζεσαι ανάμεσα σε ηλίθιους, αυτός ο αριθμός είναι μαγικός... κι εξηγώ: 5% έκπτωση στις αγορές (= πιστοί πελάτες - ζώα => αύξηση πωλήσεων), 5% αύξηση τη δεκαετία (=> μείωση κατά 0,1% των εταιρικών κερδών και παράλληλα μείωση 0,01% των αυξήσεων στα υψηλά κλιμάκια της ιεραρχίας), 5% μπόνους πωλήσεων... καταλάβατε ή να κάνω και κακά; Παράλληλα έχεις τη δυνατότητα να κατανοήσεις την αύξηση των τιμών καθώς και την υποτίμηση του ενιαίου νομίσματος, την εξασθένιση της στρογγυλότητας του πρωκτού της διπλανής και την απεριόριστη λατρεία που τρέφουν οι μουσικόφιλοι - σε σημείο νεκροφιλίας - για παλαιούς... παλαιότατους... σχεδόν φαλακρούς και σακατεμένους σαν πειρατές - μουσικούς άλλων, παλαιών - πολύ παλιών - κοντά αρχαίων εποχών (ντεμέκ καλλιτέχνες και σαν τότε κανείς δε γράφει πια τραγούδια κτλ). Τελικά το μόνο επάγγελμα χωρίς ανεργία είναι ξεκάθαρα ένας / μία / ένα κοστολόγος ζωοτέχνης με εμπειρία στην ονειχοπλαστική και στη διαχείριση παιδικών πάρτι για άτομα με ακράτεια και άνοια, προτιμητέα η προϋπηρεσία ως τυλιχτής στο εξωτερικό, δίπλωμα οδήγησης ασθενοφόρου, διώροφου δεξιοτίμονου λεωφορείου ή/και ιδιόκτητου ελικοπτέρου, γνώση ρομποτικής ή/και κριμαϊκών, χρήση γεωτρύπανου με κλειστά μάτια, σφαιρικές γνώσεις wordpress - python - pastrychef, μια ιδέα από απεντομώσεις με σύγχρονα διαστημικά μέσα απολυμάνσεων θανατηφόρων ιών και πρόσφατη λεύκανση δοντιών και κωλοτρυπίδας (φωτογραφία απαραίτητη). Θα αποζημιωθεί μερικώς ως ανειδίκευτος εργάτης άλλης χώρας χωρίς απαιτήσεις και με καμπούρα.
