|

κι ο γραφέας προχώρησε

έγραψε

τέσσερα πέντε ποιήματα χωρίς μέτρο

έφτιαξε

δυο τρία παιδιά που πήγανε σχολείο στην ίδια πόλη

έθαψε

ένα συμμαθητή και μια αδελφή

ξέχασε

τις μετοχές που φορτώθηκε για μια σύνταξη άοκνη, άοσμη

που τόσο χαριτωμένα αντιτίθεται επί του θέματος

πως να επιτευχθεί ευτυχία και πλουτισμός στην ίδια ζωή;

κάθε μεσημέρι έτρωγε με τους γονείς του ενώ πάντα βοηθούσε στο μάζεμα του τραπεζιού

τις νύχτες αντάλλαζε ξερά κλαριά με τα χελιδόνια που όλο και γυρόφερναν σαν γύπες

στη γωνιά πάνω απ' το κρεβάτι του

||

θέλει ν' απολαύσει την ησυχία των σελίδων στο μέρος με τ' αμέτρητα τούβλα

εκεί που οι τοίχοι βγαίνουν έξω απ' τα πεντάγραμμα κι ουρλιάζουν στις ώρες

κενής ησυχίας

τόσο αντίθετος στον εθισμό του πολέμου και του αντρικού αίματος

από κόρφους και γραμμές αεροπλάνων που τώρα πια δεν αργούν ούτε λεπτό

και τα καλώδια δεν συμμορφώνουν προσευχές κι ευχές περαστικών

απλά καίγεται η προφητεία

- στάχτη σπάνια -

κι οι νεκροθάφτες δέχονται μόνο ηλεκτρονικές μεταφορές

και τα κρυμμένα λεφτά έμειναν στις φυλακές να παίζουν κρυφτό

μέχρι ο καλός θεούλης με το ραβδί του να δείξει το δρόμο

ανάμεσα από υποκαταστήματα παλαιών τραπεζών και μεταχειρισμένων αλλοδαπών χεριών

που καταδικάστηκαν να ψηφίσουν για να φύγουν

αλλά έμειναν εδώ

γράψανε ποιήματα με ονόματα

φτιάξανε παιδιά πολλά

έθαψαν όνειρα

ξεχάστηκαν 

ανώνυμοι τελικά

(30.3.21)