ένας φίλος μου έστειλε μια φανταστική ιστορία κι είπα να τη μοιραστώ με τους φίλους μου:
ήταν μια φορά μια μανούλα, πολύ μανούλα και παλιότερα πολύ μανούλι (ίσως έβγαζε και φωτογραφίες σέλφι και έστελνε στον αγαπητικό στην υπηρεσία, ίσως πήγαινε και συχνά στην εκκλησία), που ήταν τόσο μανούλα που είχε κάνει πέντε παιδιά πριν τα τριάντα πέντε της, τα αγαπούσε τα παιδιά, γενικά αλλά και ειδικά αφού ως δημόσιος υπάλληλος - λειτουργός έπαιρνε τα τρία τέταρτα ενός έτους πριν και ολόκληρο το έτος μετά από κάθε γέννηση άδεια από τη δημόσια εργασία της - για τη σωστή προετοιμασία και αναμόρφωση των τέκνων που είναι η ελπίδα του έθνους. η μανούλα λοιπόν είχε αναγκαστεί να κακομεταχειρίστει κάποιο ή και κάποια από τα αγγελούδια που της χάρισε ο κύριος με τη βοήθεια ή τις προσταγές του κυρίου συζύγου και επίσης δημόσιου υπαλλήλου - λειτουργού. δεν ήθελε. το δήλωσε αυτό. μετά. αυτό όμως δεν αποθάρρυνε και διόλου δεν κατεύνασε τις ορμές της μανούλας να ξαναμείνει λίγο έγκυος στο έκτο, ίσως γιατί έξι είναι ένας αριθμός πριν το μαγικό αριθμό ή απλά επειδή τελείωνε η προηγούμενη άδεια. το ζευγάρι αυτό, η ελληνική οικογένεια πρότυπο, ευλογημένη πολλάκις (γάμοι, βαφτίσια και λοιπά μυστήρια), είχε ευεργετηθεί και μονίμως υπηρετούσε (τρόπος του λέγειν) στο ναό της δημοκρατίας, ντυμένοι στα χρώματα της πατρίδος, γαλανόλευκοι - άμεμπτοι - ανέγγιχτοι. αυτή η μανούλα λοιπόν με τον άντρακλά της, ένα μικρό ποθητό κομμάτι της κοινωνίας, θα μπορούσε να ζει ανάμεσά μας; αναρωτήθηκε ο φίλος με τη φανταστική του ιστορία κι εγώ του είπα ότι δεν ξέρω, απλά θα την μοιραστώ με τους φίλους μου μήπως και η μανούλα και ο άντρακλας ζουν ανάμεσά τους - καμιά ιδέα; // σύντομα θυμήθηκα ότι άλλη μία τέτοια περίπτωση μου είχε συμβεί με πολλά κοινά σημεία, δημόσιοι υπάλληλοι - τέρατα γονείς, θρήσκοι πολύτεκνοι, άχρηστοι ουσιαστικά και επίσης αναδιατύπωσα την πρόταση που ξεστόμισα και αποδέχτηκα πολλάκις πια, ότι εγώ ζω ανάμεσα τους... είναι πολυψηφία - κυβέρνηση - επικρατούσα τάξη - πολύτεκνοι - πολυμαλάκες κι εγώ απλά ένα πολυ-εργαλείο... // μπάτσοι - παπάδες - γιατροί, μεταμφιέζονται κι υπάρχουν, θα συνεχίσουν να υπάρχουν στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου, του δικού τους κόσμου
