Τετάρτη 5 Ιουνίου 2019

Πρίσμα (η ζωή μετά θάνατον).

Τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Φοράω γυαλιά. Κρατάω τα χρήματά μου σε τραπεζικό λογαριασμό που έχω μόνο το όνομά μου. Δεν έρχεται τυπωμένη κίνηση στο σπίτι ποτέ. Η κάρτα είναι εξαφανισμένη κάτω από το συρτάρι με τις κάλτσες σε μία ειδική κρύπτη που έφτιαξα ένα απόγευμα μετά τη δουλειά. Ο κόσμος είναι καλός και γεμάτος ευκαιρίες να τοποθετήσεις σωστά τα λεφτά σου μέσα στο σπίτι σου.

Τα πόδια είναι το οξυγόνο του σώματος. Σε οδηγούν όπου διατάξει το μυαλό. Εγώ ορίζω το μυαλό. Το εκτρέφω με τηλεοπτικές εκπομπές κάθε μεσημέρι. Αυτά τα απλά που χρειάζονται για να αφήσεις την ψυχή σου να καθαρίσει μετά από τις καταναγκαστικές αλλά απολαυστικές οχτώ πρωινές ώρες. Και βάζω μαξιλάρια παντού. Έτσι δεν έρχονται ούτε ήχοι, ούτε φως, ούτε εφιάλτες. Μόνο μερικά κοκόρια που αναζητούν τα πούπουλά τους. Ο κόσμος είναι καλός και γεμάτος ευκαιρίες να κρυφτείς έξυπνα από ότι μπορεί να σε αποσπάσει από το στόχο σου.

Το σώμα θέλει ξεκούραση. Αμέσως μετά το γεύμα κοιμάμαι. Τουλάχιστον δύο ώρες χωρίς ξυπνητήρι. Δεν πλένω καν τα πιάτα. Πολλές φορές σκέφτηκα να χρησιμοποιώ μόνιμα εκείνα τα πλαστικά των εκδρομών. Μετά με πιάνει η οικολογική μου ανησυχία και αναρωτιέμαι αν έχω κλείσει το θερμοσίφωνα. Το σημαντικό είναι να μην ξεχάσω να αγοράσω μεγάλο απόθεμα από πλαστικά καλαμάκια. Ο κόσμος είναι καλός και γεμάτος ευκαιρίες να γεμίσεις με πράγματα απαραίτητα για την επιβίωσή σου.

Τα χέρια είναι τα κύρια αισθητήρια όργανα. Σπάνια φοράω γάντια. Είναι ακόμα πολύ μαλακά. Μπορώ να μετρήσω πολλά χαρτονομίσματα χωρίς να ιδρώσουν. Μερικές φορές νιώθω αμηχανία και δεν ξέρω τι να κάνω με αυτά. Σκαλίζω τη μύτη μου, χαϊδεύω τα μαλλιά μου, ακολουθώ τις σειρές στο βιβλίο πάνω στα γόνατά μου ή πλέκω στον αέρα σαν να διευθύνω ορχήστρα δωματίου. Ο πατέρας είχε αγοράσει μια ολόκληρη σειρά κλασικής μουσικής σε cd με την εφημερίδα του. Τα πήρα γιατί έχουν ωραία χρώματα και ταιριάζουν με τα βιβλία στο ράφι πάνω από την ορχιδέα. Ο κόσμος είναι καλός και γεμάτος ευκαιρίες να δείξεις ότι ξεχωρίζεις.

Το μυαλό είναι το όργανο που χρειάζεται τη μεγαλύτερη προσοχή. Αν το ταΐσεις με πολλές λέξεις, εικόνες και ήχους μετά ξεφεύγει. Είναι σημαντικό να μην του δίνεις ανήσυχα βιβλία, χρωματιστά έργα τέχνης και περίεργες μουσικές. Υπάρχουν οι λύσεις εδώ έξω παντού. Πάρε μία δωρεάν εφημερίδα δρόμου. Μπες σε ένα πολυκατάστημα που όλα είναι δομημένα από επαγγελματίες. Βάλε ένα σταθμό στο ραδιόφωνο με πολλές διαφημίσεις. Έτσι κάνω εγώ. Βαδίζω σε αυτή τη γη με σιγουριά. Ο κόσμος είναι καλός και γεμάτος ευκαιρίες να ζήσεις απερίσκεπτος χωρίς μεγάλο κόστος.

Η περιουσία είναι όλο το είναι μας. Όχι άυλες αηδίες. Λεφτά. Εγώ έχω λεφτά για να ζήσω πολλά χρόνια. Δεν το λέω σε κανέναν. Μην με φάνε. Ο κόσμος είναι κακός. Χρειάζομαι κι άλλα όμως. Γι' αυτό συνεχίζω να δουλεύω. Κάποια στιγμή θα πάρω μια μεγάλη αποζημίωση και θα φύγω. Θα κάνω ταξίδια. Ίσως ανοίξω και κάνα μαγαζάκι να έρχονται φίλοι και φίλες να τα λέμε. Θα ψωνίζουν και κάνα πράμα, θα πίνουμε καφεδάκι, θα μου αφήνουν και κάνα χρήμα να κινούμαι. Τότε θα έχω και τη σύνταξη. Το σπίτι δικό μου θα είναι. Έχω δάνειο και γι' αυτό δεν φεύγω νωρίτερα. Περάσανε και τα χρόνια τόσο καιρό που το σκέφτομαι. Να υπάρχει και ασφάλεια υγείας. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί. Έχω και τα ενοίκια από τα διαμερίσματα, αλλά με την εφορία ποτέ δεν ξέρεις κι αυτό. Ο πατέρας, δημόσιος υπάλληλος, είχε δίκιο. Που να τρέχουμε εμείς στο ρίσκο; Γι' αυτό κι εγώ περιμένω να περάσουν τα χρόνια, γρήγορα περνάνε το ξέρω, να έχω τη σύνταξή μου, το σπίτι μου, τις αποταμιεύσεις μου και μετά ποιος με πιάνει. Τότε ξεκινάει η ζωή.